Ik kwam haar tegen op café
En vroeg haar om haar hand
Zonder denken zei ze nee,
Je komt uit ’t Westenland
Toen gaf ik haar een ketting
Ik zei haar: ‘hij is van goud’
Maar het bleek op zijn mooi West-Vlaams
Een sieraad uit het woud.

Ik ging eens naar de aula
En zag daar een knappe meid
Ik schraapte al mijn moed bijeen
En vroeg haar op een date
Ik noemde haar een snelle
Bij mijn allerbeste maat
Die vroeg me hoe ik dat kon zien;
’t Was weer West-Vlaams gepraat.

Ik was laatst aan het kaarten
Met een pracht van een vriendin
Die kaarten waren goed gedeeld
Een ideaal begin
Ik koos als troef de koekenblaadjes
‘t Leek me wel correct
Maar zij pakte wat bladerdeeg
‘k Sprak weer te dialect.